– Meest opvallend zijn wellicht de levensgrote polyester beelden van legendarische cinemafiguren als The Blues Brothers, Frankenstein, Dracula, de Mummie e.a.
– Klassieker zijn de talrijke schilderijen van ouden, romantische en moderne meesters, vanaf de XVIIIde eeuw.
– Antieke meubelen, zoals een mooie Hollandse secretaire uit de XVIIIde eeuw naast diverse kleinere meubelen, krijgen opnieuw meer aandacht, patina, craftsmanship en historie worden een thema.
– Beeldhouwwerk vanaf de vroege XVIIIde eeuw tot heden, niet enkel in de religieuze sfeer met o.m. enkele bijzonder mooie, donker gepatineerde romantische bronzen.
– Oosters en Europees porselein en aardewerk, massief zilver en verzilverd metaal, glas en kristal, klokken en pendules, glas en kristal, Oosterse tapijten, het klassieke aanbod is alweer zeer divers en van goede kwaliteit.
– Voor de collectioneurs zijn er strips, etnische kunstvoorwerpen, postzegels en postkaarten, oud speelgoed, diverse curiosa…

We wensen eenieder een 2023 zonder enige reden tot doemdenken, een jaar waarin iedereen de toekomst opnieuw met vertrouwen tegemoet kan gaan.

We wish a 2023 in which everyone can once again face the future with confidence.

Nous souhaitons à tous une année 2023 où chacun pourra à nouveau affronter l’avenir avec confiance.

Jacob Jordaens, Mauritshuis Den Haag

We hadden het al over Barend Cornelis Koekkoek, maar er zijn ook bijzonder veel andere kunstwerken, vanaf de XVIIde eeuw. Wat ook opviel was de mooie loten Engels, Nederlands en ander zilver. Goede kwaliteit, zorgvuldig onderhouden, en niet te vergeten: zilver zit enorm in de lift.

Kijken we even naar deze eenvoudige, maar elegant vorm gegeven sauslepels van Van Kempen uit Voorschoten.

Een mooi voorbeeld van de vroeg negentiende eeuwse landschapskunst in Nederland. Barend Cornelis Koekkoek is daarin veruit de kampioen. Gesigneerd en gedateerd rechts onderaan.

Vorige maand haalde het schilderij van Cobbaert een mooie 2400 euro plus kosten. En er is er nog één, uit dezelfde privé bron. Iets groter, iets meer kleur, iets meer naar mijn smaak, maar anderen vonden dan weer de eerste mooier. Benieuwd wat het resultaat zal zijn in deze match Cobbaert vs Cobbaert.

Voor degenen die iets meer voor het wat oudere, eerder expressionistische werk te vinden zijn, is er nog altijd Constant Permeke…

Ja, die jurken waren fantastisch, in de mate zelfs dat een deel ervan naar het museum gaan.

Maar intussen is de zaal alweer vol gelopen en we veilen opnieuw op 25 en 26 september.

Daar in zal een favoriete schilder van mij aan bod komen. Met name Jan Cobbaert. De meester overleed in 1995 maar heeft een omvangrijk oeuvre nagelaten en ik bewonder zijn omnivalentie. Leunt hij ietwat aan bij de Cobragroep, dan heeft hij niet dat soms wat storende “in-your-face” van sommige leden van die groep of hun entourage. De figuren van Cobbaert zijn ook vaak heel kleurrijk, maar tegelijk vrij timide. In de mate dat er wat figuratiefs overblijft krijg je een gevoelen van verloren zijn in de massa. Een eclatante verstilling, als u mij deze contradictie vergeeft. Het is dan ook maar een persoonlijk aanvoelen en geen kunsthistorisch verantwoorde dissertatie…