September komt er aan.

Ja, die jurken waren fantastisch, in de mate zelfs dat een deel ervan naar het museum gaan.

Maar intussen is de zaal alweer vol gelopen en we veilen opnieuw op 25 en 26 september.

Daar in zal een favoriete schilder van mij aan bod komen. Met name Jan Cobbaert. De meester overleed in 1995 maar heeft een omvangrijk oeuvre nagelaten en ik bewonder zijn omnivalentie. Leunt hij ietwat aan bij de Cobragroep, dan heeft hij niet dat soms wat storende “in-your-face” van sommige leden van die groep of hun entourage. De figuren van Cobbaert zijn ook vaak heel kleurrijk, maar tegelijk vrij timide. In de mate dat er wat figuratiefs overblijft krijg je een gevoelen van verloren zijn in de massa. Een eclatante verstilling, als u mij deze contradictie vergeeft. Het is dan ook maar een persoonlijk aanvoelen en geen kunsthistorisch verantwoorde dissertatie…